نامه ی من به دخترم....
.
دخترم
ﺍﻣــﺮﻭﺯ ﺑــﺮﺍﯼ ﺗــﻮ ﻣـــﯽ ﻧــﻮﯾــﺴـﻢ
ﺳـﺎﻟـﻬــﺎ بعد
که ﺑـﺰﺭﮒ ﺷـﺪﯼ
ﻗـﺪ ﮐﺸـﯿﺪﯼ....ﺧـﺎﻧــﻮﻡ ﺷـﺪﯼ
دﻟــــﻢ ﻣـــﯽ ﺧـــﻮﺍﻫــــﺪ
ﺗــﻮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﭘـﺴــﺮﻫــﺎﯼ ﻣﺤﻠﻪ ﻭ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﻭﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺩﻭﺭ ﮐﻨﻢ
ﺩﻟــــﻢ ﻣـــﯽﺧــﻮﺍﻫــﺪ
ﻧــﮕــﺬﺍﺭﻡ ﺍﺯ ﺧــﺎﻧﻪ ﺑـﯿـﺮﻭﻥﺑـــــﺮﻭﯼ
ﺩﻟــــﻢ ﻣــﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ
ﺭﻧـﮓﺁﻓـﺘــﺎﺏ ﺭﺍ ﻓـﻘﻂ ﺩﺭ ﺣـﯿﺎﻁﺧـﺎﻧﻪ ﺑﺒﯿـﻨﯽ
ﺩﺧــﺘــﺮﻡ
ﻣـــﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﺍﺯ ﻣـﻦ ﻣـﺘـﻨــﻔــﺮ ﻣـــﯽﺷـــﻮى
ﻣـــﯽ ﺩﺍﻧــﻢ
ﻣـــﺮﺍ ﺑــﺪﺗــﺮﯾـﻦ مادر ﺩﻧـﯿـا ﻣـــﯽﺩﺍﻧــﯽ
ﻣــــــﯽ ﺩﺍﻧـــﻢ
ﺧــــﻮﺏ ﻣــــﯽ ﺩﺍﻧـــﻢ
ﺍﻣــــــﺎ ﺩﺧـﺘــﺮﮐــﻢ
اگر بدانی چه بر سر جوانی مادرت آمد
چگونه دلش شکست و آرزوهایش تباه شد
از مادرگله نمیکنی
دخترم
وقتی سنت هنوز درگیر احساس است ومنطق نمیشناسد عاشق میشوی
دخترکم
عاشقی درد دارد
بمیرد مادر و درد آن روزهایت را نبیند
ﺍﯾــﻦ ﺭﻭﺯﻫــﺎ ﮐﻪ ﻣــــﯽ ﻧﻮﯾﺴﻢ
ﻫــﻨـــﻮﺯدخترﮐﯽ ﻫــﺴـﺘــﻢ ﭘـــﺮ ﺍﺯ ﺁﺭﺯﻭ
دخترﮐـــﯽکه...مادرتوست...
.
❤💚💚❤💚💚❤💚💚
